Δυο κουβέντες μόνο:
Α. Η Ιστορία γράφεται κάνοντας χρήση αξιόπιστων πηγών και αυτό ισχύει για όλους. Η ανασκευυή ιστορικών θεωριών εναπόκειται στους ιστορικούς. Ιδού λοιπόν πεδίο δόξης λαμπρόν για τις γνώσεις τους, όλων των ιστορικών μηδενός εξαιρουμένου. Για να μην αναμασάμε τα ίδια.

Β. Η ευκαιρία μιας αριστερής κυβέρνησης είναι ευκαιρία για τον ελληνικό λαό και όχι για τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα από τις διεργασίες, κρυφές, μισόκρυφες ή μη, από σήμερα και πέρα, πάρει τη μία ή την άλλη μορφή ως κόμμα, αυτός που θα χάσει την ευκαιρία μιας πραγματικά αριστερής λύσης είναι ο λαός. Και αναλόγως θα δοθεί στον λαό αυτόν είτε η αριστερή λύση είτε η υγιής σοσιαλδημοκρατική λύση ή μια λύση γνωστή από τα παλιά ως "σοσιαλιστική" που θα είναι ουσιαστικά μακαρονάδα βαριά πολύ για το στομάχι ενός λαού που τον τάισαν ξανά από το ίδιο μενού. Όπως και να 'χει το πράγμα, ο μεγάλος χαμένος ή ο μεγάλος κερδισμένος θα είναι ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ο λαός και όχι οι κατέχοντες τη θεωρία και την ικανότητα εφαρμογής των προαναφερομένων λύσεων. Όποιος θέλει, λοιπόν, ας πάρει την ευθύνη γι' αυτό. Με τις ευχές μου!

Κι αν είναι να επαναληφθεί η Βάρκιζα ως φάρσα αυτή τη φορά, ας αναλογιστούμε ΟΛΟΙ μας ποιον βολεύει αυτό. Κι όταν θα δούμε την επανάληψη της ιστορίας ως φάρσα, ας ξανατραγουδήσουμε το Μοιραίοι του μπαρμπα Κώστα και ας το κάνουμε τελικά ύμνο της δικής μας Αριστεράς, αυτής στης οποίας τις αλάνες γδέρναμε τα γόνατά μας από μικρά παιδιά -που λέει και ο φίλος μου ο Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος- κι αν έχουν απομείνει ουλές ας της φωτογραφίσουμε για να τις έχουμε στους τοίχους των αγώνων μας, περήφανοι, αλλά και μοιραίοι αντάμα γιατί δεν θα υπάρχουν νίκες να κρεμάσουμε πάνω τους.
Έρρωσθε...