Αμάν πια
Κάποιοι επίμονοι, πεφυσιωμένοι και κουφιοκέφαλοι γνώστες της τάδε γλώσσας δεν σταματούν να μας κεντρίζουν στο αθέλητο αποκάρωμά μας με την απολυτότητα της γνώσης τους. Ας είναι…
Θυμάμαι κάποτε έναν τέτοιον μαχητικό γνώστη που διερρήγνυε τα ιμάτιά του για το πώς προφέρεται το William: Γουίλ(λ)ιαμ ή Ουίλλιαμ. Βέβαια επέμενε στο Ουίλλιαμ και κατακεραύνωνε εμάς τους άλλους που δεν λέμε Ουέλς αλλά Γουέλς, Ουόλ αλλά Γουόλ κ.ο.κ.
Μπορεί να έχει δίκιο ο άνθρωπος, σκέφτηκα τότε. Αλλά σε μια δεύτερη ανασκόπηση του άρθρου του το ξανασκέφτηκα. Η αγγλική γλώσσα καθορίζει την προφορά, ευτυχώς για μας. Λέει για παράδειγμα a wall, a wallet, a walrus και όχι πάντως an wall, an wallet…