Περί Αριστεράς και Δεξιάς

 <-- & -->

Διαβάζω άρθρο του Δ. Δημητράκου στις Νέες Εποχές της εφημερίδας το Βήμα (27/08/2005) με τίτλο Δεξιά ή Αριστερά; Ο συγγραφέας του άρθρου –καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών– προσπαθεί να πείσει ότι η τομή Αριστεράς-Δεξιάς ως ουσία αλλά είναι μια εσωτερική, “ενδοκοινοτική” επινόηση, μια μανιχαϊστική αφέλεια που σήμερα δεν έχει πια νόημα. Ο Δ. Δ., όπως γίνεται συνήθως, λέει μερικές αλήθειες αλλά δεν λέει την αλήθεια. Οι συγκρίσεις των αριστερών και δεξιών με κοινότητες γκέι και λεσβιών είναι ατυχείς. Ο παραλληλισμός τους με “φυλές” όπως εκείνες των Ιώνων και των Δωριέων είναι ακαταλαβίστικες. Γιατί, εντέλει, αν είναι να συγκρίνουμε το τάδε με το δείνα πρέπει να μιλάμε για πράγματα ή καταστάσεις ομοειδείς ή τέλος πάντων να συγκρίνουμε παρόμοιες ιδιότητές τους. Εάν λοιπόν θεωρήσουμε εξαρχής την Αριστερά και τη Δεξιά ως μη ουσιαστικές κοινότητες σε έναν συγκεκριμένο λογικό χώρο, στον κόσμο μας εν προκειμένω, τότε δεν υπάρχει και λόγος να προβούμε σε συγκρίσεις ή παραλληλισμούς. Επομένως, αυτού του είδους η χειραγώγηση, και τα συμπεράσματα στα οποία αυτή  μας οδηγεί, δεν ανήκει στη φιλοσοφική πρακτική, ανήκει στον τομέα της κουτοπονηριάς.

Νόημα θα είχε η εξέταση των χώρων Αριστεράς και Δεξιάς ως προς το περιεχόμενό τους. Ήτοι, νόημα θα είχε η ιστορική εξέταση των μεταβολών που υπέστησαν οι δύο χώροι και, πάντως, νόημα θα είχε η εξέταση της συμπεριφοράς των οπαδών των χώρων αυτών στο πέρασμα του χρόνου και ο βαθμός αποξένωσής τους από τα βασικά κριτήρια σύστασης των χώρων αυτών. Και ακριβώς στο τελευταίο αυτό θα έπρεπε να αναζητούμε την αιτία της σύγχυσης μεταξύ Αριστεράς ή Δεξιάς ως κοινωνικής αντίληψης και Αριστεράς ή Δεξιάς ως εκφυλισμένης και άνευ ουσίας κοινότητας.